Still Making Art Volume Seven

Met werk van:
Stephane Barbier Bouvet, Levi van Gelder, Valerian Goalec, Susan Kooi, Tom K Kemp, Monica Mays, Ceel Mogami de Haas, Chloe Ribadeau Dumas, Janne Schimmel, Jonas Morgenthaler, Tomasz Skibicki, Philip Ullman, Anne de Vries en Sara Yukiko.

Zaterdag 13 juli 16.00 uur Performance Levi van Gelder.

Still Making Art Volume Seven

In ons huidige tijdperk van overweldiging, vereisen alle lagen van denken, cultuur en visuele stimuli dat de kunstenaar overuren maakt, rigoureus proberend nieuwe verschijnselen te begrijpen en tegelijkertijd nieuwe configuraties te bieden, als een middel om richting te geven in een storm van informatie.

‘Still Making Art Volume Seven’ presenteert een selectie van kunstenaars die deze rol op zich nemen. Zij maken gebruik van alledaagse componenten en narratieven, die nog steeds potentiële waarde hebben binnen het landschap van content die de samenleving onophoudelijk produceert, een metafysische overstroming, die ik definieer als de culturele zondvloed.

Er kan een parallel worden getrokken met het Tijdperk van de Grote Ontdekkingen[1], een tijdperk dat in de context van Nederland en Amsterdam een diepgewortelde geschiedenis heeft. Dit vormt misschien wel de basis voor de voortdurende technologische en culturele innovatie die deze tentoonstelling en de locatie ervan onderstutten. Zelfs met geavanceerde technologie in scheepsbouw en navigatie, was de cartografie in deze periode grotendeels speculatief, doorspekt met fouten en ingebeelde of niet-bestaande landmerken. De drang om het onbekende in kaart te brengen was groot.

Zo is er in het fenomeen van de culturele zondvloed tevens een dringende behoefte aan cartografen: hedendaagse denkers die in het culturele landschap kunnen navigeren, weloverwogen gissingen maken en af en toe hun eigen spookeilanden ontdekken.

In de afgelopen jaren is de praktijk van het creëren van foutieve of imaginaire cartografieën in diverse vormen duidelijk versterkt door de metafysische verwerking en het begrip van cultuur. Cultuur ontstaat, vergaat en verweeft zich in een snel tempo met behulp van directe, wereldwijde en grotendeels ongecensureerde communicatiekanalen.

Elke geselecteerde kunstenaar kan zowel worden beschouwd als navigator en als cartograaf van het hedendaagse culturele landschap. Terwijl ontdekkingsreizigers en kolonisten tijdens het Tijdperk van de Grote Ontdekkingen probeerden een centrale hoofdkaart te maken van nieuw ontdekte gebieden of projecties van ‘het onbekende’ verankerd in een enkel gezichtspunt, bieden kunstenaars hier diverse en gedecentraliseerde methodologieën, voor het vastleggen van culturele verschijnselen. Hun eigenzinnige werken zijn kenmerkend voor de curatoriële invalshoek van de tentoonstelling.

Of ze nu gebruik maken van archiefbeelden, artefacten en productieprocessen (Sara Yukiko, Monica Mays, Susan Kooi), digitale methodologieën waaronder gaming, AI, 3D-printing (Janne Schimmel, Philip Ullman), theoretische en conceptuele onderzoeksmethoden (Tom K Kemp, Valérian Goalec), de diverse presentatie van werken gaat een dialoog met elkaar aan en betrekt de toeschouwer in een reflectie over ons hedendaagse culturele landschap en de tools, techniek en discoursen die we gebruiken om ermee om te gaan.

Door een mengelmoes van werken te presenteren die grotendeels uit upcycled componenten bestaan, suggereert de tentoonstelling een kritische blik op de oorspronkelijke vorm en functie van de onderdelen van de werken. Dit terwijl ze in zijn geheel laat zien hoe deze elementen opnieuw kunnen worden aangewend om nieuwe fysieke, conceptuele en emotionele modellen te bedenken voor een wereld in transitie.

[1.] De vroege Griekse geograaf Ptolemaeus uit de tweede eeuw legde de basis voor latere cartografen zoals Martin Waldseemüller en Gerardus Mercator, die bij het definiëren van de wereldkaart ook verschillende onnauwkeurigheden toevoegden, die eeuwenlang moesten worden rechtgezet. Een ander voorbeeld van approximatieve cartografie is die van de 17e-eeuwse Engelse cartograaf John Speed, die vaak kaarten maakte met mythische wezens gebaseerd op bijbelse beschrijvingen in plaats van geografische waarheden.